LSRM

Lubuskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych w Zielonej Górze rozpoczyna swoją historię, wpisem dnia 13 marca 1992 roku do Rejestru Stowarzyszeń prowadzonym przez Sąd Wojewódzki w Zielonej Górze,  pod nazwą Stowarzyszenia Ekspertów Wyceny Nieruchomości w Zielonej Górze.  Stowarzyszenie założyło 22 członków, z czasem staje się największym stowarzyszeniem rzeczoznawców majątkowych w zachodniej części Polski, na tamte lata liczyło ok. 200 osób. Członkami stowarzyszenia były osoby zamieszkujące nie tylko województwo zielonogórskie i gorzowskie, ale także legnickie, wrocławskie, jeleniogórskie, wałbrzyskie, leszczyńskie i poznańskie. Zmiana obecnej nazwy stowarzyszenia zarejestrowana zostaje już w Krajowym Rejestrze Sądowym dnia 25 czerwca 2001 roku.

Funkcję szefa stowarzyszenia w latach 1992 – 2000 pełnił Henryk Malicki.  Od 2000 do 2011 roku funkcję Przewodniczącego Stowarzyszenia pełnił Józef Maśko,  natomiast od 2011 roku funkcję tą sprawuje Henryk Masternak.

Lubuskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych w Zielonej Górze obecnie liczy  59 członków. 

Stowarzyszenie nasze jeszcze jako Stowarzyszenia Ekspertów Wyceny Nieruchomości w Zielonej Górze  w 1993 roku  jest członkiem założycielem Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych

Głównym zadaniem utworzonego w 1992 roku stowarzyszenia było prowadzenie w szerokim zakresie szkoleń dla wszystkich członków stowarzyszenia, zainteresowanych uzyskaniem państwowych uprawnień do wykonywania zawodu w zakresie szacowania nieruchomości. Jedną z bardzo ważnych czynności było organizowanie egzaminów dla kandydatów na uzyskanie uprawnień państwowych do wykonywania zawodu rzeczoznawcy. Stowarzyszenie Ekspertów Wyceny Nieruchomości zorganizowało kilka takich sesji egzaminacyjnych. Stowarzyszenie organizowało i organizuje szkolenia dla rzeczoznawców,  a także dla szerokiej grupy pracowników urzędów administracji państwowej i samorządowej w zakresie zagadnień związanych z problematyką nieruchomościową.

Zajęcia na sesjach szkoleniowych prowadzili pracownicy naukowi z wielu wyższych uczelni,  a także przedstawiciele Ministerstwa Budownictwa czy Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych. Najbardziej w pamięci rzeczoznawców utrwaliły się takie osoby, jak Henryk Jędrzejewski, Andrzej Hopfer, Andrzej Kalus, Ryszard Źróbek, Ryszard Cymerman, Teresa Łaguna, czy Monika Nowakowska.

W 1995 roku w środowisku zielonogórskich ekspertów ds. szacowania nieruchomości podjęta została inicjatywa organizowania w okresach letnich profesjonalnych, 3-dniowych konferencji szkoleniowych na określone tematy pod hasłem „Lubuskie Lato Rzeczoznawców Majątkowych”. W okresie do 2002 roku zorganizowano 7 takich konferencji. Zjazdy te miały charakter otwarty, brało w nich udział od 120 do 160 osób, można powiedzieć że były to bardzo znane i cenione spotkania szkoleniowe i integracyjne (jedne z pierwszych w kraju) dla licznej już grupy ekspertów szacowania nieruchomości –  rzeczoznawców z całej Polski.  Głównymi tematami dyskusyjnymi były problemy związane z wyceną nieruchomości zabytkowych, terenów zielonych, gruntów zajętych na wydobywanie kopalin, wycena nieruchomości rolnych i leśnych, opłaty za użytkowanie wieczyste i szereg innych. Jeden dzień każdej konferencji poświęcony był na zwiedzanie nieruchomości powiązanej z tematyką zjazdu szkoleniowego a także z oglądaniem ciekawych zabytków Ziemi Lubuskiej (m. in. : Międzyrzecki Rejon Umocniony, zamki w Łagowie i Żarach, pałace w Lubniewicach, Żaganiu, Rydzynie itp.). Organizatorzy dbali również o dodatkowe atrakcje, np.: Turniej rycerski w Łagowie, grzybobranie w lasach sławskich, biesiady uczestników przy ognisku oraz zabawy taneczne przy akompaniamencie muzyki. Największe zasługi w rozwoju aktywności stowarzyszenia i  zapoczątkowania integracji środowiska rzeczoznawców należy przyznać jego wieloletniemu szefowi – Henrykowi Malickiemu, dziś już „seniorowi”.W 2003 roku „Lubuskie Lato Rzeczoznawców Majątkowych” zastąpione zostało nową formą szkolenia z udziałem rzeczoznawców z zagranicy i tak rozpoczęły się „Konferencje Polsko-Niemieckie”. We wrześniu 2013 roku zorganizowana zostanie już piąta, kolejna taka konferencja.  Na spotkaniach z naszymi partnerami z Niemiec omawiamy tematy najbardziej nurtujące nasze środowisko oraz staramy się rozwiązywać problemy z jakimi spotykamy się na rynku nieruchomości. Prezentowane są tematy związane z wyceną nieruchomości, np. niemiecki a polski kataster nieruchomości, zasady określania wartości nieruchomości dla różnych celów w Polsce i w Niemczech,  przepisy praw majątkowych za granicą i w kraju itp. Referaty wygłaszają rzeczoznawcy polscy, jak i niemieccy, a owocem konferencji jest wydanie dwujęzyczne zawierające poruszaną tematykę.

Przez okres dwudziestoletniego  istnienia  stowarzyszenia nasze  spotkania koleżeńskie z charakteru szkoleniowego połączonego z warsztatami w terenie, nabrały  formę profesjonalnych dyskusji, na które  zapraszamy najlepszych specjalistów z branży. 

Wielu członków naszego stowarzyszenia powoływanych było i jest do uczestnictwa w pracach Komisji Kwalifikacyjnej  czy Komisji Odpowiedzialności Zawodowej jak : Henryk Malicki, Józef Maśko,  Jacek Korentz,  Henryk Masternak,  Tadeusz Reutt.W pracach Komisji działających przy Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych uczestniczyli i uczestniczą:  Józef Maśko, Henryk Masternak, Jerzy Zych, Urszula Paprocka i Małgorzata Sikora. Kilku naszych członków – rzeczoznawców majątkowych zostało wyróżnionych  Złotą Odznaką Federacji : Henryk Malicki, Józef Maśko, Urszula Paprocka, Tadeusz Reutt.

 Ponadto w  strukturach  LSRM obecnie działają:

-Komisja Rewizyjna,

– Komisja  Oceniająca Poprawność Sporządzania Operatów Szacunkowych,

– Pełnomocnik stowarzyszenia ds. praktyka zawodowych.

          Zarząd LSRM  zachęca członków do brania aktywnego udziału w życiu stowarzyszenia. W biurze stowarzyszenia znajduje się podręczna biblioteka, z której można skorzystać w codziennej pracy rzeczoznawcy, organizujemy praktyki zawodowe dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych i nie zaprzestaliśmy dbać o wiedzę naszych członków organizując szkolenia, konferencje czy warsztaty.

                                                                                                                                 Opracowała:

                                                                                                                                Urszula Paprocka